Kunstenaar van de maand: Sjoerd Tijken
24 mei 2018Elke maand schrijf ik een stukje over een kunstenaar waarvan de Kunstuitleen werken heeft in de collectie. Deze maand sprak ik met Sjoerd Tijken.
Sjoerd Tijken, geboren te Djember, Indonesië 1938, is in zijn werk altijd op zoek naar een evenwicht.
‘’Vaak begin ik met een beeld door een vorm scheef te zetten. Dan moet ik er iets op vinden. De balans moet hersteld worden en dat vind ik interessant. Die spanning is een belangrijk uitgangspunt voor mijn beelden. Uiteindelijk moet een beeld dat in zich hebben om er geboeid naar te kunnen kijken.”
Tijken vertelt dat zijn sculpturen vaak ontstaan door vormen die hij tegenkomt, dat kan overal zijn.
In het huis van Tijken ben je omringd door zijn beelden, er heerst een bepaalde orde. Een orde die ook in zijn werk zit. Na een gesprek weet ik dat beelden een veelomvattende wereld zijn voor hem. Hij denkt erin en leeft erin. De muren hangen vol met kunstwerken van hemzelf maar ook van andere kunstenaars. Wat opvalt is dat veel van zijn werken in serie vervaardigd zijn.
“Mijn motivatie om een werk te herhalen is ontstaan toen ik eens in het Utrechts Centraal museum liep. Ik zag daar een reeks koppen van Schouten en Schepenen, allemaal en profile geschilderd. De minieme verschillen van de gelaatstrekken maakte dat ik met een verscherpte blik naar de portretten keek. Juist als serie kwamen de werken goed over. Zo zie je ook wel in oude kastelen boven de haard een schap met een reeks borden. De herhaling maakt het bijna tot iets muzikaals.
Ik geef mijn werk ritme door de herhaling. Doordat elk werk per stuk net even anders is dan de andere. Meestal maak ik er drie of vijf zodat er toch ook een middelpunt is.”
Als Tijken over zijn beelden vertelt gebruikt hij veel gebaren, het is haast alsof hij met zijn handen probeert uit te beelden wat hij wil vertellen.
Tijken vertelt: “zo werk ik aan een beeld. Eerst maak ik het en dan bekijk ik het. Is het goed? Ik weeg het af met mijn ogen. Soms zie je beelden waar je heel moe van wordt. Bijvoorbeeld een beeld op een been. Zo staan ze daar maar… Dat kost je energie om naar te kijken!”
“Voor mij is werken aan een beeld, als reizen in een trein zonder bestemming. Je weet nog niet wat je tegen zal komen en zo komen er altijd weer verrassingen op je pad.”
